خودت گفتی : ” اُدعونی اَستجِب لَکم “
بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را !
دیگر چگونه بخوانمت ؟
ای بی منت ترین عنایت .
دستانم از این بلندتر نمی شود
و صدایم از این رساتر نمی پیچد
در آسمان !
بپرس ،
شاکی اند ، اهلِ آسمانت
بس که من نالیده ام
بس که زیرِ لب ، زِ تو رَه جُسته ام .
من دگر باخته ام ،
دل وُ دین را با هم
فرصتی نیست دگر !
تو بگیر دستِ مرا
معجزه ، معجزه کن بهرِ خدا