ای عزیزان به شما هدیه ز یـزدان آمد              عید فرخنده ی نورانی قربان آمد
حاجیان سعی شما شد به حقیقت مقبول            رحمت واسعه ی حضرت سبحان آمد

«عید قربان» جلوه گاه تعبد و تسلیم ابراهیمیان حنیف است.
فصل «قرب» یافتن مسلمانان به خداوند، در سایه ی «عبودیت» است.
عید قربان، فصل فدا کردن «عزیز»ها در آستانِ «عزیزترین» است، یعنی «خدا».
عید قربان، مجرای فیض الهی و بهانه ی عنایت رحمانی به بندگانِ «مومن» و «مسلم» و «مطیع» است.
برای اولیاء الله، عید قربان «جامع الشواهد» صدق در گفتار و کردار و ادعا و عمل است، تا در راه خواسته ی «دین»، از تمنای «دل» بگذرند و «خواسته ها» و «داشته ها» را فدای رضای دوست کنند.
«قربانی» وسیله ی «قرب» به خداست و «عید قربان» روز تقرب به پروردگار.
رها شدن از تعلقات و ذبح کردن تمنیّات در پیش پای اراده ی الهی، درس «قربانی» است.
باید تیغ اراده بر حنجر نفسانیات گذاشت.
«ذبح قربانی»، رمزی از ترک هواهای نفسانی و روی آوردن به «رضای الهی» است.