پنج شش روز مانده بود به عید سال ۱۳۶۱
ساعت ده شب بود که شهید بابایی اومد سراغم
مقداری طلا آورده بود
می گفت فردا به پول نیاز دارم. اینا رو بفروش

پول طلاها رو خواستم بهش بدم…
شروع کرد به صحبت کردن:
- وضع مناسب نیست
- قیمت اجناس بالا رفته
- حقوق کارمندان و کارگران پایینه و درآمدشان با خرجشان نمی خواند و …

پول ها رو از من گرفت و بدون اینکه بشماره ، مقداریش رو به من داد و گفت:
این هم برای شما ! برو شب عیدی برای خانواده ات چیزی بخر
اولش قبول نکردم
اما چون دیدم ناراحت شد ، پول رو گرفتم و با خوشحالی به منزل برگشتم
بعدها شنیدم که شهید بابایی همۀ اون پول رو بین سربازان متاهل تقسیم کرده
تازه فهمیدم که ایشون طلاهای همسرش رو فروخته که ما شب عیدی شرمنده ی خانواده هامون نباشیم

راوی: سید جلیل مسعودیان
منبع: کتاب حافظان بیت المال ، صفحه ۵۰