روزهایی در خلوت خویش، با خود بودن و به یاد خدا زیستن پیام اعتکاف است.

اعتکاف، گشت و گذاری است در کوچه پس کوچه های درون و گشتن در دنیای «تو در تو»ی دل و شناختن خود و مجاهده با نفس و انس با معبود و بریدن از غیر و پیوستن به یار.

اعتکاف، هجرتی درونی برای سیر در دنیای باطن است.

مروری بر نفسانیات خویش است تا گام تهذیب برداریم و کام بندگی برگیریم.

اعتکاف، تمرینی است سه روزه، با قیام و صیام، تا یک عمر در معبد نیاز و سجده گاه راز و نیاز، معتکف حریم بندگی باشیم.

رجب ماه نماز و نیایش است، مسجد، محراب حمد و ستایش است. و اعتکاف، چله نشینی در خلوت ناز و خواهش است.

ایام اعتکاف، اهل عبادت را «عید حضور» است و اهل غفلت را روزنه ای به سوی نور. خواندن و شنیدن کجا، دیدن و چشیدن کجا!…