” یــا صاحب الزمان “

آقای مـن !

مــولای مـن !

از قـدیــم گفته انـد :

” خلایـــق هــرچه لایــق ” بی راه نگـفـته انــد .

اقرار می کنیم هنوز لیاقت حضور در محضر شما را پیدا نکرده ایم

که اگرغیر از این بود

هم اینک در زمان ظهـور و در حضور شما به سرمی بردیم .

” از ماست که برماست “

آری، ما مستحق بلای غیبتیـم ؛

سزاوار چنیـن سرنوشتی هستیم ؛

تــو را نخواســته ایم ؛ به بی امامی ” عــادت ” کـرده ایم ؛

هنــوز باورمان نــشــده

” تا نیایی گره از کـار بشر وا نــشــود “